تصاویری که گویای خبر از عمق فاجعه است

به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «بوتیانیوز»؛ تصویرهای یادداشت حاضر مربوط به محل اتصال سیم نگه‌دارندۀ پرده، با میخی به درشتی میخ‌های معروف به میخ طویله بر روی لبۀ دیوار شرقی شبستان شاه‌عباسی (رواق شاه عباسی)، به فاصله 10 سانتیمتر با بستر کاشی‌کاری صفوی در آستانۀ شاه نعمت‌الله ولی است. همچنین نصب بنر و پوشیدن کاشی‌کاری قاجاری بر ایوان ورودی غربی همان محل را نشان می‌دهد.

تصاویر به خوبی گویای عمق فاجعه در شیوۀ حفاظت از این اثر مهم فرهنگی و تاریخی است. با متولیان سخنی ندارم، زیرا عمل ایشان در این مورد و موارد دیگر نشان‌دهندۀ عدم اطلاع از ارزش این بنا و همچنین عدم آگاهی و حساسیت نسبت به شیوۀ حفاظت است. اما روی سخن با میراث‌فرهنگی و کارشناسان این تشکیلات مسئول در حفظ و نگهداری بناهای تاریخی است، که چگونه نسبت به این موارد خاموشند؟! ضمن این‌که باید از انفعال متخصصان مرمت نیز گله‌مند بود که نسبت به نابودی بسیاری از ارزش‌های فرهنگی مرتبط با تخصص خود به اندازۀ کافی حساس نیستند!

عملی که متولیان انجام داده‌اند با اندکی درایت به شیوۀ دیگری و بدون خسارت قابل انجام بود. استفاده از پایه‌ها و پنل‌های متحرک بسیار زیبا و هم‌سنخ با فضا از چنین بی‌سلیقی خسارت‌باری جلوگیری می‌کرد. بگذریم از این موضوع که اصولاً چرا باید چنین محلی برای برگزاری جشن، آن هم با دخالت‌های مخرب در نما و سازۀ بنا انجام گیرد؟ که علاوه بر خسارت وارده به بنا، به جنبه‌های دیگر کاربرد فرهنگی و پژوهشی نیز آسیب وارد کنیم. تصور بفرمایید محققی برای پژوهش و عکاسی از این محل در همین تاریخ چه بسا از شهر یا کشوری دیگر مراجعه کرده است؛ او با این شرایط اسف‌بار، به دلیل نصب تزئیناتی غیرضرور باید بدون نتیجه بازگردد!

البته بی‌توجهی به میراث موجود در آستانه تازگی ندارد. در سال گذشته نسبت به نحوۀ نگهداری و معرفی تعدادی از با ارزش‌ترین نسخه‌های خطی قرآن در ایران و جهان، متعلق به آستانه شاه نعمت‌الله، به مدیران اوقاف و استان هشدار دادم و با افترا برخی مقامات اوقاف ـ به این مضمون که در مورد نسخه‌های قرآن دغدغۀ شخصی دارم و … ـ و بی‌اعتنایی مقامات استان روبه‌رو شدم.

سه نسخه از قرآن‌های موجود در آستانه با معرفی نگارنده در کمیتۀ ملی حافظه جهانی یونسکو و آثار ملی منقول در سازمان میراث فرهنگی ثبت شده‌اند. متأسفانه میراث‌فرهنگی نسبت به این آثار با ارزش جهانی نیز تاکنون منفعل عمل کرده است. ضمن این‌که این اتفاق جدید دلیل دیگری بر عدم تناسب شناخت متولیان فعلی آستانه از مدیریت چنین مکانی است.

نکتۀ دیگر، خسارتی است ـ که با توجه به موقعیت آستانۀ شاه نعمت‌الله ولی ـ از چنین اعمالی به جایگاه گردشگری استان وارد می‌شود و انفعال نسبت به این موضوع نیز قابل تأمل است. آستانۀ شاه نعمت‌الله قدیمی‌ترین نهاد فرهنگی پایدار در کرمان است که فارغ از هر حساسیتی باید در نگهداری و بهره‌برداری از آن درایت بیشتری بخرج دهیم. این اعمال با تمام شاخص‌های تمدن‌سازی که این سال‌ها مدعی آن هستیم مغایر است.

انتهای خبر/ تاج الدینی